Quando le scientia manca de argumentos

E ben, io lo confessa: io es un de ille negationistas qui non crede in le scientia. Al minus, si on associa le parola “scientia” con le Organisation Mundial del Sanitate (OMS, o WHO in anglese).

Jam desde plure annos io ha perdite le fide in iste organisation, ma un nova que io legeva recentemente me ha stimulate a declarar publicamente mi adversion pro le OMS: in iste articulo, le capite del OMS declarava que le idea de attinger le immunitate de grege per relaxar le limitationes al diffusion del virus COVID-19 non es ethic.

Le referimento al ethica me surprendeva. Io non poteva recordar, que io unquam audiva le OMS parlar de ethica, ante iste momento. An le OSM non es un organisation scientific? Si illo lo es, le evocation del ethica como justification de un argumentation sembla demonstrar que il non ha factos scientific pro supportar le these.

Ma anque si nos concede que le personal del OMS pote — a titulo purmente personal — facer considerationes de charactere ethic, como pote nos conciliar iste declaration de Tedros Adhanom Ghebreyesus con le silentio super un quantitate de practicas e experimentos scientific, que multe personas considera esser contrari al ethica? Esque experimentar le vaccinos super populationes del tertie mundo es ethic? O experimentar los super le stratos plus indigente del population (voluntarimente, on dice, ma on les compensa con alicun beneficios) es ethic? Reciper enorme contributiones financiari del companias que developpa medicinas e vaccinos, e pronunciar se super themas medic e virologic, es isto ethic?

Contra potentes nemo est munitus satis;
si vero accessit consiliator maleficus,
vis et nequitia quicquid oppugnant, ruit.

(Fedro, libro secunde, capitulo sexte)